Nie każdy mieszkaniec Wysp wie, że „funt brytyjski” (£) to nazwa potoczna. Oficjalna nazwa brytyjskiej waluty to „funt szterling”, z angielskiego „pound sterling”.
Do słowa „funt” dodano słowo „szterling”, by móc odróżnić jednostkę pieniężną od jednostki wagi. „Funt szterling” oznaczany jest symbolem £ (rzadko L). Symbol ten jest skrótem łacińskiego słowa „libra”. Jeden £ to 100 pensów. W obiegu znajdują się cztery banknoty o nominałach: 5, 10, 20 i 50 funtów. Papierowe 100 funtów dostępne jest tylko w Szkocji i Irlandii Północnej, a 1 funt tylko na Wyspach Normandzkich. Monety znajdujące się w obiegu w UK to: 1, 2, 5, 10, 20 i 50 pensów oraz 1 i 2 funty. Pieniądze te emituje Bank of England.
Lata prób ustabilizowania wartości funta
Funta wprowadził w 1158 roku król Henryk II, ustalając jednocześnie jego wymienialność na srebro. Od 1816 do 1914 roku brytyjskiego funta można było wymieniać już tylko na złoto. W tamtym okresie jego wartość oscylowała w granicach 4,9$ za £1. W 1926 można było wymieniać funty na sztaby złota, jednak w 1931 roku nastąpił wielki kryzys i system ten został zlikwidowany. W tym czasie wartość funta spadła o 20%. Brytyjczycy starali się ustabilizować kurs waluty, głównie poprzez związanie wartości funta z innymi walutami, m.in. z amerykańskim dolarem. Niestety nie przyniosło to pożądanych rezultatów, a nawet wręcz przeciwnie – w 1949 roku nastąpiła dewaluacja na poziomie 30%.
W 1966 roku, w ramach walki z wciąż spadającą wartością waluty, brytyjski rząd wprowadził ograniczenia dewizowe. W życie wszedł m.in. zakaz wywożenia z kraju sum większych niż 50 funtów. W 1976 roku jednak nastąpił kolejny kryzys – kurs funta spadł w stosunku do dolara do poziomu 1,57. Sytuacja ta zmusiła Wielką Brytanię do pożyczki zaciągniętej w Międzynarodowym Funduszu Walutowym w kwocie 2,3 miliarda funtów. Nie była to jednak najniższa wartość waluty w historii. W 1985 roku funt warty był jedynie 1,05 dolara.
Waluta w Szkoci oraza Irlandii Północnej
Warto wiedzieć, że niektóre banki w Szkocji oraz Irlandii Północnej emitują własne banknoty funta szterlinga, które nie są jednak prawnym środkiem płatniczym, a jedynie czymś w rodzaju weksla. Banknoty te bardzo często nie są uznawane za środek płatniczy w Anglii oraz Walii, a także nie są honorowane w wielu kantorach poza terenem Wielkiej Brytanii.
Środki płatnicze na terytoriach zamorskich UK
Na terytoriach zamorskich Wielkiej Brytanii, czyli na Gibraltarze, Falklandach, Wyspie Man, Wyspie Św. Heleny oraz na Wyspach Normandzkich w obiegu znajdują się funty Św. Heleny, funty falklandzkie, Guernsey, Jersey, Man i funty gibraltarskie. Waluty te związane są z brytyjskim funtem szterlingiem w stosunku 1:1. Na tych terytoriach nie ma jednak problemu z używaniem funtów brytyjskich, one również są honorowane, a nawet istnieje możliwość ich wypłaty z tamtejszych bankomatów.
Przystępując do Unii Europejskiej Wielka Brytania wynegocjowała pozostanie poza strefą euro. Decyzja w tej sprawie ma być podjęta w przyszłości, nie wiadomo więc jak długo jeszcze funt szterling pozostanie oficjalną walutą w UK.
