John Keynes, twórca tzw. keynesizmu, teorii, która po II wojnie światowej stała się wiodącą teorią makroekonomiczną. Od tamtej pory zaczęło się nią posługiwać w praktyce wiele rozwiniętych oraz rozwijających się państw. Warto poznać bliżej tego wybitnego, brytyjskiego ekonomistę.
Po wdrożeniu głównych zasad keynesizmu w życie, wielu krajom udało się stworzyć stabilne i dynamicznie rozwijające się gospodarki z niską inflacją oraz bezrobociem – tak było prawdopodobnie w Japonii, Korei Południowej oraz w USA. John Kaynes urodził się 5 czerwca 1883 w Cambridge, zmarł 1 kwietnia 1946 w Firle. Był synem logika i ekonomisty Johna Neville’a Keynesa oraz brytyjskiej pisarki – Ady Florence Keynes. Studiował nie tylko ekonomię, ale także matematykę i historię. W czasie I wojny światowej był doradcą brytyjskiego rządu, a w czasie II wojny światowej doradcą brytyjskiego ministerstwa skarbu. Tezy, jakie głosił wywarły decydujący wpływ na rozwój myśli ekonomicznej w latach 30. – 60. XX wieku Jego najbardziej znanym, i jednocześnie najbardziej znaczącym dziełem, jest opublikowana w 1956 roku „Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza”. W dziele tym Kaynes zakwestionował zasady klasycznej myśli ekonomicznej. Była to jego odpowiedź na kryzys ekonomiczny, jaki nastąpił w latach 30. XX wieku w Europie. Myśli jakie zawarł w tej pracy, miały ustabilizować sytuację gospodarczą. Spadek PNB, znaczący wzrost bezrobocia, spadek poziomu inwestycji i notowań giełdowych, to główne problemy, z którymi Keynes zdecydował się zmierzyć. Za podstawę problemów gospodarczych uznał podejście popytowe, a dokładniej nierównowagę pomiędzy poziomem oszczędności a poziomem inwestycji. Całkowicie podważył teorie klasycznej ekonomi. Obniżanie płac, zamykanie nierentownych firm, wzrost stóp procentowych, to wszystko według Keynes'a przynosiło więcej szkód niż pożytku. Jego zdaniem popyt należy pobudzać poprzez działania całkowicie odwrotne – obniżając stopy procentowe, a tym samym także koszty inwestycji, ratując upadające przedsiębiorstwa i nieustannie „pompując” państwowe pieniądze (pochodzące m.in. z podatków) w rozwój rynku. Utrzymywał, że zainwestowany kapitał generuje w przyszłości wielokrotnie więcej pieniędzy, które można dalej inwestować, w efekcie czego cała gospodarka nabiera rozpędu. Nazwał to „efektem mnożnika inwestycyjnego Keynesa”. W późniejszych latach był to jednak najczęściej krytykowany element jego teorii. Teorie Johna Keynesa po raz pierwszy w praktyce zastosowano w USA w latach 30. XX wieku, w ramach polityki New Deal. Specjaliści jednak spierają się, co do rezultatów, jakie przyniosły, jedni uważają, że podniosły z gruzów gospodarkę, inni temu przeczą. Faktem jest jednak, że Keynes, był nie tylko ekonomistą, ale i inwestorem i mimo, iż swoje inwestycje realizował w Wielkiej Brytanii w czasach kryzysu lat 30, w czasach bardzo niesprzyjających przedsiębiorcom – osiągał bardzo dobre wyniki.
