Arhur Lewis urodził się w Castries, zlokalizowanym na jednej z karaibskich wysp, 23 stycznia 1915, zmarł 15 czerwca 1991 roku w Bringetown. Studiował w London School of Economics i tam w 1940 roku obronił doktorat. W swoim życiu robił wiele, stale poszerzając kompetencje, bez wątpienia wiele zawdzięczamy mu w dziedzinie ekonomii. Był profesorem ekonomii politycznej na uniwersytecie w Manchestrze, wicerektorem Uniwersytetu Indii Zachodnich, a także profesorem Uniwersytetu Princeton. Pracował w komisjach ONZ oraz doradzał rządzącym politykom w krajach rozwijających się Afryki Zachodniej. Był także współzałożycielem i dyrektorem Banku Rozwoju Karaibów i członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk.
W swoich początkowych pracach Lewis zajmował się głównie ekonomią przemysłu i rozwoju. W późniejszych latach skupił się na zagadnieniach dotyczących międzynarodowej wymiany handlowej. W pracy The Theory of Economic Growth opisał skonstruowany przez siebie dualny model gospodarki krajów rozwijających się. Uważał, że typowe biedne państwo podzielone jest na dwa sektory – sektor tradycyjny, którego zadaniem jest tworzenie rzemiosła i rolnictwa oraz „nowoczesny”, tworzący kopalnie, plantacje i manufaktury. Ten pierwszy jest według Lewisa źródłem zasobów taniej siły roboczej dla nowoczesnego sektora, jednocześnie jednak źródło to ma negatywny wpływ na kraj – niskie kwalifikacje osób zatrudnianych to przeszkoda na drodze do rozwoju przemysłu.
Arthur Lewis stworzył również model międzynarodowej wymiany handlowej, w którym podzielił świat na dwa regiony: tropikalne kraje Południa oraz uprzemysłowioną Północ. Model ten opisał w kilku pracach: Aspects of Tropical Trade, Wicksell Lectures oraz Wzrost i Wahania Cykliczne. Ukazał wyraźną zależność pomiędzy wydajnością pracy w sektorze rolnictwa w krajach rozwijających się i wzrostem gospodarczym w państwa wysokorozwiniętych. Wskazał także na problem uzależnienia eksportu i rozwoju krajów rozwijających się od sytuacji gospodarczej w krajach rozwiniętych. Jego zdaniem do sukcesu ekonomicznego przyczynia się przede wszystkim wzrost wydajności pracy w rolnictwie oraz postęp techniczny i uprzemysłowienie. Lewis był zwolennikiem gospodarki rynkowej, opowiadał się za wolnym handlem. Głosił, że rola państwa powinna sprowadzać się do funkcji programatora rozwoju, finansowania i organizowania struktur społeczno-ekonomicznych. W 1979 roku Arthur Lewis wraz z Theodorem Schultzem otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za nowatorskie badania nad ekonomią rozwoju oraz za stworzenie prekursorskiego modelu wymiany handlowej między krajami rozwijającymi a wysokorozwiniętymi.