W Anglii umowy ubezpieczeniowe podlegają ogólnemu prawu umów. Dodatkowo jednak mają do nich zastosowanie pewne specjalne zasady.
Ten artykuł przygotowany przez Partnera PBLINK, kancelarię Carter Lemon Camerons LLP, przybliży niektóre ogólne zasady prawne regulujące umowy ubezpieczeniowe.Czym jest umowa ubezpieczeniowa?
Nie ma ustawowej definicji umowy ubezpieczenia a sądy angielskie też nie dostarczyły wyczerpującej definicji. Sądy dostarczyły jednak użytecznych opisów. Zazwyczaj umowa ubezpieczeniowa jest opisywana jako umowa, w której osoba (ubezpieczyciel), w zamian za składkę, zgadza się zapłacić pieniądze (lub zapewnić odpowiednie świadczenie, takie jak przywrócenie uszkodzonego mienia lub koszt wynajmu pojazdu zastępczego podczas naprawy uszkodzonego pojazdu) w przypadku wystąpienia niekorzystnego zdarzenia. W Anglii istnieją dwa odrębne systemy ubezpieczenia, jeden dla ubezpieczonych konsumentów (na przykład kupujących ubezpieczenie samochodu i domu), a drugi dla ubezpieczonych firm.Forma umowy ubezpieczenia
Istotne warunki umowy ubezpieczenia to:- Definicja ryzyka, które ma być objęte ubezpieczeniem.
- Czas trwania ochrony ubezpieczeniowej.
- Wysokość i sposób opłacenia składki.
- Kwota do zapłacenia przez ubezpieczyciela w przypadku szkody ubezpieczeniowej.
Ubezpieczalny interes
Cechą umów ubezpieczenia jest to, że ubezpieczony musi posiadać ubezpieczalny interes. Jest to wymagane przez ustawę. Wymóg ustawowy rozwinął się w związku z obawami dotyczącymi hazardu i ryzykiem, oraz tego, że ubezpieczenie stworzą zachętę do zniszczenia przedmiotu ubezpieczenia. Wymóg ubezpieczanego interesu ma na celu ochronę ubezpieczycieli przed nieważnymi roszczeniami i odróżnienie ubezpieczenia od hazardu. W istocie, aby umowa ubezpieczenia była ważna, osoba zawierająca ubezpieczenie powinna odnieść korzyść z zachowania przedmiotu ubezpieczenia lub ponieść niekorzystne skutki w przypadku jej utraty. Jednak definicje ubezpieczalnego interesu zmieniają się w zależności od przedmiotu ubezpieczenia.Obowiązek najwyższej dobrej wiary
Podstawą większości umów jest zasada caveat emptor , co oznacza „niech kupujący się strzeże”. Zasada ta nakłada na kupującego ciężar ryzyka w zakresie dowiedzenia się, co powinien wiedzieć przed zawarciem umowy. Z kolei umowy ubezpieczeniowe opierają się na zasadzie prawnej uberrimae fides , co oznacza „najwyższej dobrej wierze”. Obowiązek zachowania najwyższej dobrej wiary jest nałożony na każdą ze stron umowy ubezpieczenia. W przypadku gdy umowa ubezpieczenia zawarta jest między ubezpieczycielem a konsumentem, jej warunki będą podlegać wymogom zrozumiałości i rzetelności nałożonym przez ustawę o prawach konsumenta. Jednak podstawowe warunki, takie jak klauzule wykluczające w umowach ubezpieczeniowych, nie będą podlegać testowi uczciwości, pod warunkiem, że zostaną sporządzone prostym i zrozumiałym językiem oraz zwrócone uwagę konsumenta. Warunki w umowie ubezpieczenia można podzielić na różne sposoby w zależności od ich funkcji. Naruszenie terminu przez ubezpieczonego oznacza dla ubezpieczyciela zadośćuczynienie, które różni się w zależności od statusu złamanego warunku. Należy zauważyć, że gwarancja (tzw. warranties) ma inne zastosowanie w prawie ubezpieczeniowym niż w ogólnym prawie umów.
W prawie ubezpieczeniowym naruszenie warranties może zwolnić ubezpieczyciela od wszelkiej przyszłej odpowiedzialności lub może zawiesić ochronę polisy na okres, w którym ubezpieczony naruszył. Z kolei w ogólnym prawie umów naruszenie warranties może skutkować odszkodowaniem, ale nie może skutkować odstąpieniem od umowy. Umowy ubezpieczeniowe różnią się w zależności od przedmiotu ubezpieczenia, którego dotyczą. Często są skomplikowanymi dokumentami. Brak zrozumienia lub podanie nieprawdziwej informacji może zaowocować unieważnieniem polisy. Z tego powodu zawsze należy zasięgnąć porady specjalisty, który wytłumaczy znaczenie i konsekwencje specyficznych zapisów.
